La aŭdienco

Afonso Camboim

(duonfikcia rakonteto pri la procezo kiu kulminas kun la renkontiĝo de reprezentanto de Brazila Esperanto-Ligo - BEL kun la ministro de Edukado de Brazilo)

Post tre longdaŭra laboro de "advocacy" (plurstrategia defendo kaj entagordigo) favore al Esperanto ĉe la brazila registaro, fare de soleca direktoro de instituciaj rilatoj; t. e., post  formuligo, serĉado de apogantaj subskribintoj, sendo, resendo kaj akompanado de malferma letero al la prezidentino de la Respubliko;  post, centoj da telefonalvokoj (al politikistoj kaj siaj asesoroj), dekoj da vizitoj kaj personaj interparoloj kun subrangaj funkciuloj kaj kun siaj estroj; post kelkaj informaj raportoj al la esperantistaro kaj, paralele, al la gazeraro; post tio kaj la plio; jen, preskaŭ mirakle, la demokratia ministro akceptis oficiale ricevi en sia kabineto la BEL-reprezentanton, enkadre de avangarda programo pri dialogo de la registaro kun la sociaj organizoj, precipe kun tiuj kiuj zorgas pri "elnovigaj solvoj".

Faritaj la komplimentoj, la ministro deklaris sin surpriziĝintan pro la analizpeto de la temo, sendita de la Prezidentejo de la Respubliko, kaj konfesis, ke certe iuj el la subskriboj sur la letero influis pri ĝi. Li iris rekte al la temo:

- En via letero, vi citas du rezoluciojn de Unesko favore al Esperanto, tamen vi scias ke pluraj el ili eldoniĝas nur kiel formalaĵoj, kaj tion pruvas la fakto ke neniu lando, post dekjaroj, adoptis Esperanton, ekzemple. Tio estus troe avangardema por nia lando... La cititaj "ekonomieco" kaj "justeco" pro la adopto de tia internacia lingvo certe okazus... tamen, nur post grandaj investoj kaj post plena revolucio ĉirkaŭ la instruado de lingvoj (kaj ne nur en Brazilo, kompreneble). Sed vi defendas (prudente) nur la "komencon de procezo"... (komenci implicas fini, ĉu?). Vi perceptu, ke mi legis atente vian proponon, ha, ha, ha. Neniu (escepte de tiuj kiuj gajnas  pere de fremdaj lingvoj) estus kontraŭaj al lingvo kiu povus funkcii en la tuta mondo (kaj vi garantias, ke Esperanto funkcias - ni kontrolus tiun teknikan aspekton pli bone).

- Preskaŭ kvindek mil verkojn de pli ol cent landoj, diris la BEL-ano, oni povas legi en Esperanto (vi povas legi Castro Alves kaj Maŝado de Assis, ekzemple, en Esperanto), kaj en niaj mondaj kongresoj, kiel en la Centa, kiu ĵus okazis en Lille (Francio), miloj da homoj el dekoj da landoj komunikiĝas nur per Esperanto...

- Bone, ni iru al la praktikaj aspektoj (mi tuj havos kunvenon): vi petas al la registaro, por komenci, la naskigon de fakgrupo por asesori ĉi tiun Ministerion (tio antaŭsupozas, ke nia registaro akceptu ĝenerale vian proponon: ke ni "kunrespondeciĝu pri Esperanto, kiel homa havaĵo" - vi diris). Nu, ĉu fakte ekzistas tiuj "kvin" ŝtatfunkciuloj, kiuj estas fakuloj pri Esperanto, kaj povus esti alvokitaj por integri tiun laborgrupon? Kaj ĉu fakte estas dise en nia lando universitatoj kun minimumaj kondiĉoj por komenci projekton en tiu kampo?

- Jes, ĉi tie estas la listo kun la datumoj pri tiuj ŝtatfunkciuloj, kiuj loĝas kaj laboras en diversaj registarorganoj en Braziljo, kaj kiuj jam akceptis tiun estontan translokiĝon. Kaj jen la listo de kelkaj universitatoj, en kiuj jam delonge okazas (duonformale) plurnivelaj kursoj... la universitatoj de Braziljo kaj tiu de Cearao, ekzemple. La ideo estas, ke tiu laborgrupo planu, kunordigu kaj apogu projektojn en belletraj departementoj, ĉu por instruado al studentoj, ĉu por formado de estontaj instruistoj de Esperanto (inkluzive el inter nuntempaj instruistoj de fremdaj lingvoj). Certe la procezo estos iom longdaŭra, sed, per la minimuma bazo jam ekzistanta (inkluzive la leĝa, ĉar jam estas en nia lando almenaŭ 22 leĝoj apogantaj la instruadon de Esperanto - kaj estas ankaŭ leĝprojekto de la senatano Cristovam Buarque por enmeti ĝin en la LDB)... per tiu bazo, finfine, ni antaŭeniros.

- La formigo de tiu grupo ne estus problemo... Ni iru al la definitiva punkto: vi parolas pri "internacia" lingvo... Brazilo (kaj, mi opinias, neniu alia lando) je nenia hipotezo povas komenci projekton tian sole, izolite. En via letero vi petas, ke Brazilo invitu siajn partnerojn al tiu projekto. Kaj viaj partneroj, kie ili estas? Ĉu neniu organizo "internacia" zorgas pri tiu afero? Ĉu ne estas aliaj organizoj, kiel via BEL, en la aliaj landoj? Vi indikis, iel, ke aliaj esperantistoj peticius al siaj registaroj. Ni necesas scii kie tio okazas (aŭ okazos - kaj kiam)? Ĉu vi komprenas? Ni ne povas eniri en aventuron...

- Ni havas internacian organizon (UEA, ligita al Unesko), kaj ni jam petis, ke ĝi kunordigu similan procezon, almenaŭ en kelkaj el siaj 70 naciaj institucioj (la landaj asocioj, kiel BEL)...

- Sed kiu estis la respondo? Kaj kiuj asocioj decidis tion fari?

- Bone, mi ankoraŭ ne scias...

- Mi konsilas al vi urĝe scii tion, kaj tuj poste vi reserĉu nin. Ĉu bone?

[ - Pardonu, ministro, la reprezentanto de la alia institucio jam delonge atendas, ĉu li eniru?]